Bij de STEVO veteranenclub ging vrijdagavond het dak eraf – nou ja, bijna, want het was weliswaar een Sinterklaasviering, maar dan eentje op z’n Twents: gezellig, gevat en een tikkeltje verlaat. Hoewel de Goedheiligman allang op z’n slippers in Spanje zit, had hij blijkbaar een stel achtergebleven pakjes en dichtregels in het clubgebouw gedropt. En dat liet de groep zich natuurlijk geen twee keer zeggen.
Onder het genot van een drankje – of twee – en wat knabbels, pakten de heren om beurten hun cadeautjes uit. Maar niet voordat de bijbehorende gedichten werden voorgedragen. En die waren, zoals te verwachten viel, niet allemaal even braaf. Lachsalvo’s galmden door het gebouw, terwijl sommigen af en toe even een traantje wegpikten bij een serieuzere noot. “Ja, dat is precies wat Sinterklaas bedoelde,” mompelde iemand met een knipoog, voordat hij zijn cadeautje uitpakte: een blikje bier. Toeval? Zeker niet.
Toen de stapel pakjes was uitgedeeld en de gedichten waren voorgelezen – al dan niet in dubieuze dichtvorm – barstte de echte gezelligheid los. Oude anekdotes werden opgehaald, nieuwe grappen verzonnen, en tegen de tijd dat de klok twaalf uur sloeg, hadden de lachspieren hun portie wel gehad.
Met cadeaus in de ene hand en een stevige gemoedstoestand in de andere, trok de groep huiswaarts. Of iedereen veilig thuiskwam? Tja, dat horen we zondag tijdens de derde helft wel. Eén ding is zeker: deze avond krijgt een ereplek in het Grote Boek der STEVO Veteranen!
Bij de STEVO veteranenclub ging vrijdagavond het dak eraf – nou ja, bijna, want het was weliswaar een Sinterklaasviering, maar dan eentje op z’n Twents: gezellig, gevat en een tikkeltje verlaat. Hoewel de Goedheiligman allang op z’n slippers in Spanje zit, had hij blijkbaar een stel achtergebleven pakjes en dichtregels in het clubgebouw gedropt. En dat liet de groep zich natuurlijk geen twee keer zeggen.
Onder het genot van een drankje – of twee – en wat knabbels, pakten de heren om beurten hun cadeautjes uit. Maar niet voordat de bijbehorende gedichten werden voorgedragen. En die waren, zoals te verwachten viel, niet allemaal even braaf. Lachsalvo’s galmden door het gebouw, terwijl sommigen af en toe even een traantje wegpikten bij een serieuzere noot. “Ja, dat is precies wat Sinterklaas bedoelde,” mompelde iemand met een knipoog, voordat hij zijn cadeautje uitpakte: een blikje bier. Toeval? Zeker niet.
Toen de stapel pakjes was uitgedeeld en de gedichten waren voorgelezen – al dan niet in dubieuze dichtvorm – barstte de echte gezelligheid los. Oude anekdotes werden opgehaald, nieuwe grappen verzonnen, en tegen de tijd dat de klok twaalf uur sloeg, hadden de lachspieren hun portie wel gehad.
Met cadeaus in de ene hand en een stevige gemoedstoestand in de andere, trok de groep huiswaarts. Of iedereen veilig thuiskwam? Tja, dat horen we zondag tijdens de derde helft wel. Eén ding is zeker: deze avond krijgt een ereplek in het Grote Boek der STEVO Veteranen!
Bron: Stevo Voetbal