Als jonge boerendochter ligt de hele wereld aan je voeten, zelfs in een welbekend sprookje van de gebroeders Grimm. Toch zit er op een gegeven moment niets anders op dan beslissen of je nou het bedrijf van je ouders wilt overnemen of dat een ander er misschien mee aan de haal gaat.
Eline Spalink heeft de knoop allang doorgehakt en gaat er compleet voor om het ouderlijk boerenbedrijf samen met haar broer Arjan voort te zetten. In de stallen blijven gewoon melkkoeien staan, maar er wordt dezer dagen vooral veel tijd en moeite gestopt in de omslag naar meer educatie van nieuwsgierige bezoekers. Deze worden ‘gelokt’ om een kijkje te nemen in authentieke stallen, niet een soort kil laboratorium voor een westerling met smetvrees.
Het is niet makkelijk boeren dezer dagen en waar mogelijk proberen ze allen wat bij te verdienen, zeker als de omstandigheden ernaar zijn. Diezelfde gedachte hadden Dinie en later haar dochter Eline Spalink ook. Maar ja, hoe dan? In de loop der jaren zijn de verjaardagspartijtjes en workshops die moeders al gaf uitgegroeid tot een waar palet aan activiteiten die er bij De Koel’nbekke, de naam van het tot recreatiecentrum omgedoopte bedrijf, te ondernemen zijn. Zochten ze het eerst in pompoenen en kalebassen, nu zijn het zachtaardige koeien die de boventoon voeren. Deze zijn dermate benaderbaar dat ze zich zelfs laten aaien en knuffelen. “In principe kun je ernaast gaan slapen, al zou ik dat niemand aanraden”, vertelt Eline met een veelzeggende glimlach. “Nu hebben we nog veel koeien die gefokt zijn voor het geven van veel melk, maar steeds meer zullen we overgaan naar een ras dat van nature rustiger is en daardoor beter tolereert dat je heel dichtbij komt.”
Naast de rustgevende werking die de kalme runderen op mensen hebben, zit er nog wel een diepere betekenis achter de keuze van de familie Spalink. “Ik vind dat vaak, eigenlijk teveel, negatieve dingen worden gezegd over boeren in het algemeen en dan veehouders in het bijzonder. Sommigen brengen het zo dat dierenmishandeling welhaast gangbaar lijkt in de agrarische sector. Dan zie je weer van die vreselijke beelden op televisie, maar dan blijkt vervolgens dat ‘ie jaren geleden bijvoorbeeld ergens in Oost-Europa zijn gemaakt. Maar wel met een opgeheven vingertje erbij dat dit nog altijd in Nederland zou gebeuren. Zo krom dus als het maar kan”, legt Eline uit. “Laat mensen hier maar naartoe komen, graag zelfs, om te kijken hoe goed we de koeien behandelen en hoezeer we begaan zijn met ze. Bovendien, het knuffelen is niet ‘zweverig’ of zoiets maar eerder het opbouwen van een persoonlijke band. Als de koe het toestaat dat je haar aanraakt, vertrouwt ze je. Simpel toch…?”
Het bericht Koeien knuffelen in Geesteren verscheen eerst op Tubbergen.